در روزگاری که توسعه نظام سلامت بیش از هر زمان دیگری به توانمندی نیروی انسانی، پژوهشمحوری و ارتقای آموزش بالینی وابسته است، حضور اعضای هیأت علمی جوان و پرتلاش، نقشی تعیینکننده در مسیر پیشرفت دانشگاههای علوم پزشکی ایفا میکند. دکتر امید خسروی، استادیار جوان و توانمند گروه قلب دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از جمله چهرههایی است که با ترکیب دانش تخصصی، تجربه بالینی و بینش پژوهشی، مسیر تازهای را در ارتقای آموزش و خدمات درمانی رقم زده است.
به گزارش وب دا، دکتر امید خسروی، متخصص قلب و عروق و استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد، با سابقه گسترده در حوزههای آموزش، پژوهش و درمان، معتقد است تمرکز بر آموزش بالینی و پژوهشهای کاربردی میتواند به شکل مؤثری کیفیت خدمات درمانی را ارتقا داده و انگیزه اعضای هیأت علمی را افزایش دهد.
این استاد جوان، متولد ۲۵ دیماه ۱۳۷۰ در سبزوار، مسیر علمی خود را از همان شهر آغاز کرد و پس از قبولی در کنکور سال ۱۳۸۹، وارد دوره پزشکی عمومی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد شد. وی تمام مراحل تحصیلی خود، از پزشکی عمومی تا دستیاری قلب و عروق، را در همین دانشگاه گذراند و در سال ۱۴۰۲ موفق به کسب رتبه برتر در آزمون بورد تخصصی کاردیولوژی گردید.
دکتر خسروی در دوران پزشکی عمومی، سه مقاله علمی معتبر در حوزه بیماریهای کرونر قلب منتشر کرد و پایاننامه خود در زمینه نارسایی قلبی را نیز به یک مقاله علمی تبدیل نمود. در دوره دستیاری تخصصی، پژوهشهایی در حوزه نتایج بالینی بیماران تحت آنژیوپلاستی و همچنین بررسی اثرات مصرف آمفتامین بر عملکرد قلب انجام داد.
در حوزه اجرایی، وی هماکنون ریاست بخش قلب بیمارستان قائم(عج) مشهد را بر عهده دارد و تمرکز اصلی خود را بر ارتقای کیفیت درمان بیماران و توسعه آموزش بالینی دانشجویان و رزیدنتها قرار داده است.
دکتر خسروی معتقد است که حلقه پژوهش در ساختار دانشگاه نیازمند تقویت جدّی است و توجه بیشتر به پژوهشهای بالینی میتواند نتایج ملموس و مؤثرتری در حوزه درمان ایجاد کند. وی بر این باور است که بسیاری از اعضای هیأت علمی و دانشجویان، ایدههای پژوهشی ارزشمندی دارند اما نبود تیم اجرایی و ساختار حمایتی، مانع عملیاتی شدن این طرحها میشود. او پیشنهاد میکند ایجاد گروههای پژوهشی سازمانیافته و ارائه مشوقهای علمی و مالی، میتواند انگیزه پژوهشی را بهطور قابل توجهی افزایش دهد.
وی همچنین تأکید دارد که آموزش بالینی و تقویت مهارتهای استدلال و تشخیص بالینی، مهمترین بخش تربیت پزشک است و لازم است تمرکز از آموزش تئوریک صرف، به سمت آموزش عملی و مبتنی بر مواجهه بالینی با بیمار هدایت شود. دکتر خسروی بهرهگیری از اساتید توانمند در آموزش معاینه و ارزیابی بیمار را یکی از عوامل کلیدی ارتقای جذابیت و کیفیت آموزش میداند.
او آموزش، پژوهش و درمان را سه محور مکمل عنوان میکند که باید همزمان پیش بروند؛ اما در بیمارستانهای آموزشی، دو محور آموزش و پژوهش باید از اولویت نسبی برخوردار باشند. به اعتقاد وی، ارتقای آموزش و پژوهش، زمینهساز افزایش کیفیت درمان است، چرا که درمان صحیح نتیجه آموزش علمی و مبتنی بر شواهد است.
در نگاه وی، یک استاد موفق علاوه بر تسلط علمی در علوم پایه و بالینی، باید صبر، متانت و اخلاق آموزشی والا داشته باشد و محیطی امن برای پرسشگری، یادگیری و رشد دانشجویان ایجاد کند. مهارت تدریس و توانایی انتقال مفاهیم علمی نیز از دیگر ویژگیهای ضروری یک عضو هیأت علمی موفق است.
دکتر خسروی در مسیر فعالیت حرفهای خود با چالشهایی همچون یکنواختی کیفی آموزش و نیاز به بازنگری منابع آموزشی مواجه بوده است، اما این مسائل را بخشی طبیعی از فرآیند آموزش میداند و معتقد است با اصلاح و بهروزرسانی رفرنسها میتوان کیفیت آموزش را بهبود بخشید.
وی خانواده را مهمترین پشتوانه موفقیتهای علمی و حرفهای خود معرفی میکند و از نقش پدر، مادر و همسرش در ایجاد آرامش و انگیزه قدردانی مینماید. دکتر خسروی که در سال ۱۴۰۳ ازدواج کرده است، دارای دختری هفتماهه به نام ماهلین است.
با وجود مشغلههای فراوان، او بخش قابل توجهی از اوقات فراغت خود را به مطالعه آزاد، فعالیتهای فرهنگی و علاقهمندیهای شخصی در حوزه نجوم و ادبیات کلاسیک اختصاص میدهد و این فعالیتها را عامل مهمی در حفظ نشاط علمی و حرفهای خود میداند.